کمونیسم کارگری و ترکیه
کمونیسم کارگری و ترکیه
کیان آذر
هفته گذشته در ترکیه (آنکارا) اعتراضی علیه دولت اسلامگرای این کشور که توانسته از سال 2002 به قدرت برسد انجام شد. این اعتراض در مراسم بزرگداشت بلند اجویت صورت گرفت
اجویت هفته گذشته درگذشت. وی در عرصه سیاسی ترکیه نقش زیادی را داشته است. سکولاریزم در ترکیه تا به حال از دو سو دنبال میشده، یک سر آن مبارزات نهادها و سازمانهای آزادیخواه ، چپ و طبقه زحمت کش آن که سالیان سال تحت یک سرکوب وحشتناک بوده و مدام برای رهایی جامعه از چنگال عقب ماندگی تلاش میکرده اند(با همه نقدی که نسبت به این حرکتها و جنبشها وجود دارد) و سر دیگر آن نقش خود حکومت و بورژوازی ترکیه برای پیوستن به اتحادیه اروپا و جدا کردن خود از کشورهای آسیایی و اسلامی است. (نه از جنبه زیر بنای فرهنگی و اجتماعی بلکه از نظر سیاسی و اقتصادی یعنی ساختار گردش سرمایه و آوردن روبناهای جامعه برای ایجاد هارمونیی در سطح جوامع اروپایی
این نوع تلاش و گرایش راست جامعه و سرکوب بخش چپ همواره به زنده نگه داشتن عقب ماندگی، مذهب، قوم پرستی کمک کرده اما یک نیاز مبرم و همیشگی جامعه جدا شدن از سنتها ، مذهب و قوم گرایی بوده است. با روی کار آمدن اسلامیستها در ترکیه هجومی چند برابربه بخشهای آزادیخواه و سکولار و نهادهای حقوق بشری پدیدآمده است که انسانهای برابری طلب و چپ و کلا بخشهای رادیکال جامعه تحت یک استرس دائمی و فشار مذهبی و قومی سنتی قرار دارند
شرایط جهانی و منطقه ای و کشاکش رفتن ترکیه به اتحادیه اروپا و رابطه با کشورهای اسلامی مدام به این وضعیت در جامعه (حمله به دستاوردهای انسانی) دامن زده است و شخص اجویت و درگذشت او با همه شاخصهای سمبلیکی که در ترکیه دارد: سالها نخست وزیر ترکیه بوده، در جبهه های مختلف مبارزه با مذهب نقش داشته ، نماینده جنبش ملی و هجوم به زندگی انسانهایی در حوزه جغرافیایی دیگر (قبرس) و در گیری با یونان یا سرکوب اقلیتها!!! و نمونه های اینچنینی با آوردن نام اجویت به یاد می آید. اما آن بخش از جامعه ترکیه که سکولاریزم و آزاد بودن جامعه را خواستار است (که باز دو بخش متفاوت خواهان آن هستند،یک بخش از راست جامعه که نمایندگی آن را با ارتش ترکیه میتوان تداعی کرد، که مدام در حال کشمکش با دولت فعلی ست و بخش دیگر چپ جامعه، انسانها و نهادهای انسانی آن جامعه هستند که نمیخواهند جامعه بیشتر از این قربانی مذهب شود) مخالف حرکتهای دولت فعلی هستند . باید این بخش جامعه را تقویت و از آن دفاع کرد. ولی نکته قابل ذکر این است که این جنبشها باید خط خود را از باقی صفوف جدا کنند و خط شفاف و مستقل خود را نمایندگی کنند. کمونیسم در ترکیه آغشته به جنبشهای ملی، شرقی، و نوع روسی، چینی، و ...... است. بر سر در احزاب آنها عکس همه از استالین، مائو و..... را میشود دید. اما طبق تجربه ، نظریات کمونیسم کارگری در ترکیه قابل قبول بوده و سمپاتی فراوانی نسبت به آن بوجود میاید و چشم اندازهای این جنبش است که در جهت رادیکالیزه شدن و بوجود آمدن بلوک جدیدی در جامعه ترکیه بسیار حائز اهمیت است. این بخش جامعه تشنه کمونیسم کارگریست بایستی در جهت تشکیل این صفبندی جدید کوشید و حزب کمونیست کارگری باید در چهارچوب کاری خود در کشورها و چه در چارچوب جبهه سوم برای تقویت این بخش تلاش کند. این واقعیت جدی و بادرجه زمانی معین است . حزب و تشکیلات ترکیه حزب، مسئولیت سنگسین و قابل ملاحظه ای پیش روی دارند. باید در جهت این امر کوشید
کیان آذر
هفته گذشته در ترکیه (آنکارا) اعتراضی علیه دولت اسلامگرای این کشور که توانسته از سال 2002 به قدرت برسد انجام شد. این اعتراض در مراسم بزرگداشت بلند اجویت صورت گرفت
اجویت هفته گذشته درگذشت. وی در عرصه سیاسی ترکیه نقش زیادی را داشته است. سکولاریزم در ترکیه تا به حال از دو سو دنبال میشده، یک سر آن مبارزات نهادها و سازمانهای آزادیخواه ، چپ و طبقه زحمت کش آن که سالیان سال تحت یک سرکوب وحشتناک بوده و مدام برای رهایی جامعه از چنگال عقب ماندگی تلاش میکرده اند(با همه نقدی که نسبت به این حرکتها و جنبشها وجود دارد) و سر دیگر آن نقش خود حکومت و بورژوازی ترکیه برای پیوستن به اتحادیه اروپا و جدا کردن خود از کشورهای آسیایی و اسلامی است. (نه از جنبه زیر بنای فرهنگی و اجتماعی بلکه از نظر سیاسی و اقتصادی یعنی ساختار گردش سرمایه و آوردن روبناهای جامعه برای ایجاد هارمونیی در سطح جوامع اروپایی
این نوع تلاش و گرایش راست جامعه و سرکوب بخش چپ همواره به زنده نگه داشتن عقب ماندگی، مذهب، قوم پرستی کمک کرده اما یک نیاز مبرم و همیشگی جامعه جدا شدن از سنتها ، مذهب و قوم گرایی بوده است. با روی کار آمدن اسلامیستها در ترکیه هجومی چند برابربه بخشهای آزادیخواه و سکولار و نهادهای حقوق بشری پدیدآمده است که انسانهای برابری طلب و چپ و کلا بخشهای رادیکال جامعه تحت یک استرس دائمی و فشار مذهبی و قومی سنتی قرار دارند
شرایط جهانی و منطقه ای و کشاکش رفتن ترکیه به اتحادیه اروپا و رابطه با کشورهای اسلامی مدام به این وضعیت در جامعه (حمله به دستاوردهای انسانی) دامن زده است و شخص اجویت و درگذشت او با همه شاخصهای سمبلیکی که در ترکیه دارد: سالها نخست وزیر ترکیه بوده، در جبهه های مختلف مبارزه با مذهب نقش داشته ، نماینده جنبش ملی و هجوم به زندگی انسانهایی در حوزه جغرافیایی دیگر (قبرس) و در گیری با یونان یا سرکوب اقلیتها!!! و نمونه های اینچنینی با آوردن نام اجویت به یاد می آید. اما آن بخش از جامعه ترکیه که سکولاریزم و آزاد بودن جامعه را خواستار است (که باز دو بخش متفاوت خواهان آن هستند،یک بخش از راست جامعه که نمایندگی آن را با ارتش ترکیه میتوان تداعی کرد، که مدام در حال کشمکش با دولت فعلی ست و بخش دیگر چپ جامعه، انسانها و نهادهای انسانی آن جامعه هستند که نمیخواهند جامعه بیشتر از این قربانی مذهب شود) مخالف حرکتهای دولت فعلی هستند . باید این بخش جامعه را تقویت و از آن دفاع کرد. ولی نکته قابل ذکر این است که این جنبشها باید خط خود را از باقی صفوف جدا کنند و خط شفاف و مستقل خود را نمایندگی کنند. کمونیسم در ترکیه آغشته به جنبشهای ملی، شرقی، و نوع روسی، چینی، و ...... است. بر سر در احزاب آنها عکس همه از استالین، مائو و..... را میشود دید. اما طبق تجربه ، نظریات کمونیسم کارگری در ترکیه قابل قبول بوده و سمپاتی فراوانی نسبت به آن بوجود میاید و چشم اندازهای این جنبش است که در جهت رادیکالیزه شدن و بوجود آمدن بلوک جدیدی در جامعه ترکیه بسیار حائز اهمیت است. این بخش جامعه تشنه کمونیسم کارگریست بایستی در جهت تشکیل این صفبندی جدید کوشید و حزب کمونیست کارگری باید در چهارچوب کاری خود در کشورها و چه در چارچوب جبهه سوم برای تقویت این بخش تلاش کند. این واقعیت جدی و بادرجه زمانی معین است . حزب و تشکیلات ترکیه حزب، مسئولیت سنگسین و قابل ملاحظه ای پیش روی دارند. باید در جهت این امر کوشید
No comments:
Post a Comment